Fotoplastykon Radom - Park Kościuszki - Resrusa Obywatelska
Fotoplastykon Radom. Resursa Obywatelska sprawuje opiekę nad fotoplastykonem, znajdującym się w parku im. T. Kościuszki, w którym od grudnia 2021 roku można oglądać archiwalne fotografie związane z Radomiem.
Magia tajemnicy ukrytej wewnątrz urządzenia, do którego można zajrzeć niczym przez dziurkę od klucza, przyciąga odbiorców bez względu na wiek.
Fotoplastykon Radom cieszy się olbrzymim zainteresowaniem mieszkańców, a jego największą zaletą jest wyjście naprzeciw publiczności.
Fotoplastykon Radom dostępny jest dla widzów 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę.
Od 19 kwietnia w fotoplastykonie znajdującym się przy głównej alei Parku im. T. Kościuszki będzie można oglądać nową wystawę fotografii 2D – „Skrawki pamięci”.
Czytaj więcej „Skrawki pamięci” – nowa wystawa w Fotoplastykonie
W grudniu w fotoplastykonie znajdującym się przy głównej alei Parku im. T. Kościuszki można oglądać nową wystawę fotografii 3D „Powojenny Radom w wersji monochromatycznej”.
Zachęcamy do oglądania naszej nowej wystawy w Fotoplastykonie znajdującym się w Parku im. T. Kościuszki pt. „Radom czasów wolności. Republika Radomska w listopadzie 1918 r.”.
W mieszczącym się w Parku Kościuszki Fotoplastykonie można już oglądać nową wystawę, przygotowaną przez Resursę Obywatelską we współpracy z IPN. Mowa o przejmujących wojennych fotografiach Juliena Bryana „Oblężenie Warszawy 1939”.
W fotoplastykonie znajdującym się w parku im. Tadeusza Kościuszki można już podziwiać naszą nową wystawę. To galeria zdjęć z radomskiej „Tytoniówki”, która w tym roku świętuje 100-lecie istnienia.
Czytaj więcej Zdjęcia radomskiej „Tytoniówki” w fotoplastykonie
Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet, Ośrodek Kultury i Sztuki „Resursa Obywatelska” zaprasza do obejrzenia nowej wystawy w fotoplastykonie, zatytułowanej „Wyjątkowe kobiety na kartach historii Radomia”. Nowa ekspozycja prezentuje osiem fotografii w formie par stereoskopowych, które dają efekt trójwymiarowości.
Od dziecka zastanawiam się, jak to było z ludźmi żyjącymi przed nami. W szczególności – moimi przodkami. Tymi z podradomskiego (ówcześnie) Halinowa i tymi z biednej Galicji Wschodniej, po których noszę nazwisko. Rozmyślam o tym, co zaprzątało ich głowy, jak spędzali czas wolny, którego zapewne nie mieli zbyt wiele, i jak się bawili, bo mam wrażenie – graniczące z pewnością – że hulali częściej i znacznie huczniej niż ja i moje pokolenie.
