Archiwa: Elwira Dzikowska - Resursa Obywatelska
zwykła sobota
taka zalatana
przedświąteczna
bo Wielkanoc w tym roku
stoi tuż za drzwiami
jeszcze nie zwiędły kwiatki
z 8 marca
a już Wielki Tydzień wychyla z kalendarza
postukując wierzbną palmą
przybraną uroczyście w białe wstążki i różnobarwne kłosy
W XIX wieku wystawnymi balami żyły nie tylko duże ośrodki miejskie, takie jak Kraków i Warszawa; organizowane wówczas przyjęcia były wyznacznikiem wysokiego, specyficznie polskiego stylu tego typu imprez.
Czytaj więcej Dawnych sylwestrów czar albo maskarady, zabawy i bale nie tylko w karnawale
Z okazji zbliżającego się Dnia Matki zapraszamy do kącika poezji Elwiry Dzikowskiej, życząc wszystkiego najlepszego wszystkim Mamom.
Prezentujemy kolejną odsłonę bloga Elwiry Dzikowskiej. Tym razem autorka przedstawia wiersz pt. „Na gałązce wierzby płaczącej”.
Był sobie ciemny las, tak mroczny, że przez gałęzie rosnących w nim drzew, nie przebijały się, nawet w letnie poranki, ostre promienie słońca. W lesie stała chatka, nieduża, nie za mała, taka w sam raz.
Rozdział 1
w którym poznajemy obwoźnego handlarza jednocentówkami i dowiadujemy się, czy James Dean miał mocne zęby
Nie wiadomo, skąd wzięło się to przezwisko, ani kto ją tak nazwał po raz pierwszy. Przyssało się do niej jak pijawka, przywarło, zlepiło się z nią, jakby nigdy nie była niczym innym, jak tylko Belbuchem.
Podwórko z czasów mojego dzieciństwa nie miało bramy. Nie mieszkałam w kamienicy, stąd jej brak. To były solidne bloki zbudowane z cegły; powstały jako jedne z pierwszych na Osiedlu XV-Lecia w Radomiu. Nasze podwórko miało wiele zalet, ale największą atrakcję stanowił schron. Nie huśtawki czy karuzela, na których można się było pobawić głównie w Ogródku Jordanowskim (na podwórku takim jak moje wówczas nie budowano jeszcze placów zabaw), ale najprawdziwszy schron zwany grzybkiem.
Czytaj więcej Świat za bramą – radomskie podwórka: ?Bracia Oko?(fragment)
