Zapraszamy do lektury trzeciego tekstu z cyklu „Zapomniani radomianie”. Magdalena Kowalska-Cichy przypomina w nim kolejną interesującą postać związaną z historią naszego miasta.
Adolf Frick (1806-1874) był cenionym w kraju specjalistą z zakresu farmakopei, aptekarzem, działaczem społecznym i filantropem. Jego związki z Radomiem trwały ponad ćwierć wieku.
Adolf Frick (czasami jego nazwisko zapisywano: Fryck lub Fricke) był ewangelikiem. Urodził się 23 lutego 1806 r. w Warszawie. Jego rodzicami byli Jan Ludwik Frick oraz Luiza Dorota z domu Wilke [Wilken]. W dokumentach jego pochodzenie określano jako szlacheckie.
Uczył się w „ szkołach b. księży Pijarów” , a następnie przez cztery lata praktykował w aptece Plewczyńskiego w Warszawie. W lipcu 1825 r. złożył egzamin na podaptekarza, w 1836 r. otrzymał stopień prowizora pierwszej klasy, a dwa lata później został już pełnoprawnym aptekarzem. Przez dziewięć lat pracował w aptece Gąsiorowskiego w Lublinie, by po powrocie do Warszawy rozpocząć pracę jako kierownik apteki szpitala starozakonnych.
W czerwcu 1842 r. ożenił się z Anną Józefą Ludwiką Höne (Hoene). Anna urodziła się 31 stycznia 1815 r. w Lublinie i była córką Wilhelma Höne – zegarmistrza i radcy municypalnego oraz Józefy z Fichtelów. 13 czerwca 1843 r. małżonkom urodził się pierwszy syn, Henryk, a 6 marca 1846 r. na świat przyszły bliźnięta – Adolf i Juliusz. Chociaż w kilku notkach prasowych z końca XIX w. pojawiała się informacja, że bracia pochodzili z Radomia, najprawdopodobniej urodzili się jednak w Warszawie. Sugeruje to wpis zamieszczony w księdze ludności stałej Radomia z 1865 r. Małżeństwo Adolfa z Anną Höne trwało tylko kilka lat – kobieta zmarła 13 kwietnia 1848 r. w Warszawie, osierocając troje dzieci.
Gdzieś między 1848 a 1850 r. Frick ożenił się ponownie. Jego wybranką okazała się urodzona w 1818 r. w Warszawie Fryderyka z Frajerów [?], córka Jana Bogumiła i Fryderyki Joanny z Holmanów [?]. Jedyna córka Fryderyki i Adolfa, Marianna (ur. 1856), przyszła na świat już w Radomiu.
Po przeprowadzce do naszego miasta Adolf Frick zamieszkał w jednej z kamienic w centrum miasta. Już w 1848 r. otrzymał koncesję na prowadzenie trzeciej w Radomiu apteki, nazwanej później od nazwiska jednego z kolejnych właścicieli „Apteką Kasprzykowskich”. Mieściła się ona w kamienicy pod adresem Rynek 12, tuż obok gmachu dawnego Kolegium Pijarów, w którym dziś mieści się Muzeum im. Jacka Malczewskiego. Adolf kierował nią aż do swojej śmierci w roku 1874. Następnie aptekę przejął jego syn, a jakiś czas później wnuk. Pod koniec XIX w. zakładem zarządzał Henryk Kobyliński, aż wreszcie w 1903 r. apteka przeszła na własność rodziny Kasprzykowskich. W ich rękach pozostawała do 1951 r., kiedy to została upaństwowiona. W 1992 r. stała się znowu własnością prywatną. W 2011 r. zakończyła swoją działalność. W latach 2019-2021 kamienica doczekała się gruntownego remontu. Niedawno też ostatnia właścicielka apteki przekazała zabytkowe, XIX-wieczne, meble do Muzeum im. J. Malczewskiego.
Adolf Frick wykazywał się dużą aktywnością w życiu zawodowym. Współpracował m.in. z redakcją „Tygodnika Lekarskiego”, należał do komitetu opracowującego polską farmakopeę i został członkiem honorowym Towarzystwa Farmaceutycznego w Warszawie. W Radomiu pełnił ponadto szereg funkcji społecznych. Został asesorem farmacji przy Urzędzie Lekarskim guberni radomskiej, wspierał też różne instytucje dobroczynne. Przez wiele lat należał do Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych Powiatu Radomskiego, obrano go także kuratorem Domu Schronienia (1870-1874). W latach 1850-1874 pełnił godność członka kolegium kościelnego przy tutejszej parafii ewangelicko-augsburskiej. Sprawował tam funkcję kasjera, a „pracą, zabiegliwością około dobra kościoła i datkami zasłużył na piękne imię Dobrodzieja parafii” (cyt. za: Rys historyczny Kościoła Ewangelickiego w Radomiu). Wyrazem jego zaangażowania w działalność gminy były między innymi prace przy rozbudowie cmentarza ewangelickiego (przy ul. Kieleckiej), prowadzone pod jego nadzorem w latach 1857-1858.
25 maja 1867 r. w Radomiu zmarła żona Adolfa, Fryderyka. On sam przeżył ją o nieco ponad siedem lat. Zmarł 30 października 1874 r. w Radomiu. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim, a jego nagrobek zachował się tam do dziś. W swoim testamencie, sporządzonym na kilka dni przed śmiercią, Frick nie zapomniał o najuboższych. Przeznaczył im zapomogi, wyznaczył także m.in. kilkaset rubli dla szpitali św. Kazimierza w Radomiu i starozakonnych w Warszawie oraz dla laboratorium analitycznego działającego przy warszawskim Towarzystwie Farmaceutycznym.
Magdalena Kowalska-Cichy
