Podwórko z czasów mojego dzieciństwa nie miało bramy. Nie mieszkałam w kamienicy, stąd jej brak. To były solidne bloki zbudowane z cegły; powstały jako jedne z pierwszych na Osiedlu XV-Lecia w Radomiu. Nasze podwórko miało wiele zalet, ale największą atrakcję stanowił schron. Nie huśtawki czy karuzela, na których można się było pobawić głównie w Ogródku Jordanowskim (na podwórku takim jak moje wówczas nie budowano jeszcze placów zabaw), ale najprawdziwszy schron zwany grzybkiem.
Czytaj więcej Świat za bramą – radomskie podwórka: „Bracia Oko”(fragment)
